Trip over de Sani Pass naar Lesotho en terug.

Familie, vrinden, bekende en onbekenden, hier zijn we weer, vandaag is een onvergetelijke dag geweest. Ed en ik hebben genoten. Hans en Loes hadden dit al een paar keer gedaan maar wij natuurlijk nog nooit. We moesten om kwart over 8 vertrekken naar Underberg. Dat is zo'n 3 kwartier rijden van Fairways. Water, vesten en foto toestellen en op weg. Daar aangekomen moesten we ons inschrijven en nog even wat wachten tot we ingedeeld werden in een terreinwagen. We maakte kennis met onze chauffeur Wilson, die deze dag onze gids en chauffeur was. We waren met 8 personen plus de chauffeur. 2 broers uit Nieuwerkerk aan de IJssel een Zwitsers meisje en een Zuid Afrikaans meisje. Ik dacht nou dat gaat nooit lukken maar tot mijn verbazing konden we er allemaal in. Om een uur of half 10 vertrokken we naar Sani Pass want dat gingen we doen deze dag. Het was eerst een stuk over de geplaveide weg en daarna sloegen we af. Deze weg was niet meer geplaveid dus jullie begrijpen dat het toen erg hobbelig was, maar wel een avontuur. We zullen er wat foto bijvoegen dat jullie een idee krijgen wat we beleeft hebben. Af en toe werd er gestopt en kregen we uitleg wat er te zien was. Ook maakte we nog mee dat Een motorrijder na een heuvel was gevallen, dus best wel gevaarlijk. Ik zat aan de kant van de berg op de heen weg maar op de terug weg niet dus en toen zag ik hoe diep het soms was. Gelukkig hadden we een goede chauffeur aan Wilson en zijn we goed boven gekomen. Het eerste gedeelte dat we boven waren was bij de grens van Zuid Afrika waar we onze paspoorten moesten laten zien en na 8 kilometer waren we bij de grens van Lesotho. Hoe hoger we kwamen hoe meer wind en het werd frisser, dus de vesten kwamen goed van pas behalve Ed want die heeft het volgens mij nooit koud. Er stonden boven mensen die daar in hutten wonen muziek te maken op zelfgemaakte muziek instrumenten. als je net boven bent is er ja jullie geloven het misschien niet maar daar is een restaurant. We moesten toen we boven waren nog een kleine 10 minuten rijden naar een paar rondavels daar wonen Lesotho bewoners en die stam heet de
Besotho stam. Onze chauffeur stopte en wij stapte uit. Daar stonden wat mensen omwikkeld met dekens muziek te maken op zelfgemaakte muziekinstrumenten en te dansen. Als je uit de auto stapt en die mensen zo ziet voel je je wel wat opgelaten. Dat je komt kijken als rijke westerse mensen hoe primitief die mensen leven, en in onze ogen erg arm zijn. We mochten bij een bewoner van een hut binnenkomen en daar ging Wilson onze chauffeur uitleggen waar de mensen van leefde. Ze hebben schapen lopen van de vacht van de schapen maken ze angora wol, van de wol maken ze mutsen truien sjaals en dekens.Het is daar s'winters erg koud, nu stond er ook een frisse wind dus ik was blij met mijn vest. In de hut gingen we in een kring zitten en werd ons verteld dat ze zelf brood en bier maakte. er stond een ketel op kolen en op de deksel lagen ook kolen. Toen het meisje die in de hut woonde de deksel eraf haalde lagen er heerlijk gebakken broodjes in. 2 van die broodtjes gingen rond en iedereen mocht er een stukje afbreken om te proeven. Met het zelfgemaakte bier ging het precies het zelfde. Ik kan jullie vertellen dat het broodje lekker was maar dat we het bier voorbij heb laten gaan. Na de uitleg kon je zo'n broodje kopen of bier en vlees. Daarna was het weer tijd om in de auto naar beneden te rijden. We hebben nog geluncht in het restaurant daar boven (het hoogste in Zuid Afrika) en zijn toen weer naar beneden gereden (gehobbeld). Het was een onvergetelijke dag.